Ας μάθουμε πρώτα να ακούμε!

Προς όλους τους γονείς αλλά και για αυτούς που ενδιαφέρονται να μάθουν πως νιώθει ένα αυτιστικό κορίτσι..

Λίγα λόγια της Carly, περιγράφοντας αυτά που νιώθει:

'Οι άνθρωποι με κοιτάζουν και υποθέτουν ότι είμαι χαζή, γιατί δεν μπορώ να μιλήσω'

'Είναι δύσκολο να είσαι αυτιστική γιατί κανείς δεν με καταλαβαίνει. Τι θέλω; Θέλω να είμαι όπως όλα τα παιδιά. Αλλά δεν μπορώ.Γιατί είμαι η Carly'

'Είμαι αυτιστική, αλλά αυτό δεν είναι το ποια είμαι. Δώσε μου λίγο χρόνο να με μάθεις, προτού με κρίνεις.'

Στην ερώτηση γιατί χτυπάει το κεφάλι της απαντάει.

'Γιατί αν δεν το χτυπήσω νοιώθω λες και το κορμί μου θα ανατιναχθεί. Είναι σαν να ταρακουνάς ένα κουτάκι κοκα κόλας. Αν μπορούσα να το σταματήσω θα το σταματούσα, αλλά δεν είναι σαν να κλείνεις τον διακόπτη. Ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος αλλά είναι σαν να παλεύω ενάντιο στον εγκέφαλο μου για να υπερισχύσω'

Αξίζει να δείτε όλο το βίντεο εδώ:

'Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι παίρνουν αρκετή από την πληροφόρηση τους από τους λεγόμενους "ειδικούς", αλλά αν ένα άλογο είναι άρρωστο, δεν ρωτάς το ψάρι τι δεν πάει καλά με το άλογο. Πηγαίνεις κατευθείαν μπροστά στο στόμα του αλόγου για την απάντηση'.

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

Καλλιεργώντας κίνητρα για μάθηση...

Εσωτερικά ή εξωτερικά κίνητρα;

Τα κίνητρα για μάθηση διακρίνονται σε εσωτερικά (επιθυμία για γνώση, εσωτερική ικανοποίηση, ενδιαφέρον, περιέργεια κτλ ) και εξωτερικά (ανταμοιβή, έπαινος, υλικά αγαθά κτλ). Τα εξωτερικά κίνητρα μπορεί κινητοποιούν άμεσα τα παιδιά αλλά από τη στιγμή που αποσυρθούν, το παιδί δεν δείχνει ενδιαφέρον για την δραστηριότητα. Τα παιδιά θα πρέπει  να αναπτύξουν σταδιακά εσωτερικά κίνητρα μάθησης προκειμένου να κινητοποιούν μόνα τους τον εαυτό τους και τα εξωτερικά κίνητρα θα πρέπει να αποφεύγονται.  

Η σωστή στοχοθεσία οδηγεί συχνά σε μικρές επιτυχίες!

Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να αγαπήσουν τη μάθηση είναι σημαντικό να θέτουμε από κοινού ρεαλιστικούς στόχους. Οι γονείς ίσως χρειαστεί να μετριάσουν τις προσδοκίες τους για πρωτιά (που πολλές φορές έχουν οι γονείς) προκειμένου να συμβαδίσουν με τις πραγματικές δυνατότητες των παιδιών τους. Θέστε στόχους λίγο πιο πάνω από τις δυνατότητες των παιδιών, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες το παιδί να τους πετύχει. Είναι σημαντικό το παιδί να βιώσει μικρές επιτυχίες για να αρχίσει να πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει ή έστω να τα καταφέρει καλύτερα από ότι στο παρελθόν. Η επιτυχία συνοδεύεται συνήθως από ευχάριστα συναισθήματα και αυτά μπορούν να λειτουργήσουν ως κίνητρο μελέτης.

Επισημαίνετε επιτυχίες και όχι λάθη!

 

Συχνά στην προσπάθεια να βελτιώσουμε την σχολική απόδοση των παιδιών μας, δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στα λάθη. Εξίσου σημαντική, αν όχι και σημαντικότερη, είναι ωστόσο η αναφορά σε ότι έχει κάνει σωστά και σε όποια μικρή βελτίωση έχει παρουσιάσει. Προσέξτε τις λεκτικές εκφράσεις που χρησιμοποιείτε γιατί συχνά αποκαλύπτουν την απογοήτευση και την αποδοκιμασία σας. Μεταδώστε στο παιδί ότι πιστεύετε στις δυνατότητές του μέσα σε μια ατμόσφαιρα αποδοχής και κατανόησης. 

Χρησιμοποιείστε τη φαντασία σας...

Τα παιδιά βαριούνται εύκολα. Ένας λόγος που δεν τους αρέσει η σχολική μελέτη είναι γιατί είναι μια μονότονη διαδικασία. Χρησιμοποιείστε τη φαντασία σας για να κάνετε την διαδικασία πιο ενδιαφέρουσα. Για παράδειγμα παίξτε στο τέλος ένα κουίζ γνώσεων με βάση την ύλη που έχει να διαβάσει ή χρησιμοποιήστε περισσότερο εικόνες. Ενθαρρύνετε τη χρήση διαφόρων υλικών που μπορεί να παρακινήσουν τη φαντασία του παιδιού σας και να κάνουν πιο πρακτική την όλη διαδικασία της μελέτης.  Μπορείτε να βρείτε ενδιαφέρον εκπαιδευτικό υλικό εδώ: http://www.prasinipriza.com/

Βοηθήστε όταν το χρειάζεται  

Μην κάθεστε μαζί με το παιδί για να διαβάσει τα μαθήματα του. Μια τέτοια πρακτική μεταδίδει στο παιδί το μήνυμα ότι χρειάζεται εξαρχής τη βοήθεια σας και ότι δεν το εμπιστεύεστε, με αποτέλεσμα να μεταθέτει τελικά σε σας την ευθύνη της διεκπεραίωσης των σχολικών του υποχρεώσεων. Είναι δύσκολο για το παιδί να ταυτιστεί με το όποιο αποτέλεσμα και να κάνει κτήμα του τη μάθηση, αν δεν αναλάβει και την ευθύνη της διαδικασίας.  Βοηθήστε το παιδί μόνο αν σας το ζητήσει. Συμπεριφερθείτε με κατανόηση και υπομονή, ενώ αν δεν μπορείτε να είστε ήρεμοι καλύτερα να αναλάβει κάποιος άλλος.

Για να γίνει η μάθηση τρόπος ζωής...

Μην ξεχνάτε ότι το ζητούμενο δεν είναι απλώς η αφομοίωση της σχολικής ύλης αλλά η μάθηση ως τρόπος ζωής. Αξιοποιήστε κάθε ευκαιρία για να ενισχύσετε τη διάθεση για μάθηση στα παιδιά σας: ένα ταξίδι, μια εκδρομή, διαδραστικά παιχνίδια, επίσκεψη σε ένα μουσείο, λογοτεχνικά αναγνώσματα, θέατρο. Όλα αυτά μπορούν να αποτελέσουν πολύτιμες πηγές μάθησης μέσα από ευχάριστες για το παιδί δραστηριότητες αλλά και να το βοηθήσουν παράλληλα να ανακαλύψει τις κλίσεις και τα ταλέντα του. 

Οι φιλίες στην εφηβεία!

 Στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά μέσο όρο οι έφηβοι περνούν 22 ώρες την εβδομάδα με τους συνομιλήκους τους. Αναφέρουν ότι περνούν περισσότερη ώρα με τους φίλους τους παρά μόνοι τους ή με την οικογένειά τους. Μεταξύ των ηλικιών 6 έως 12 ετών η φιλία των παιδιών μας βασίζεται στη συμμετοχή τους σε κοινές δραστηριοτητες και σε ομαδικά παιχνίδια. Αυτό το κριτήριο δεν εξαφανίζεται στην εφηβεία όμως σε αυτές τις ηλικίες τα κοινά ενδιαφέροντα, οι παρόμοιες στάσεις και αξίες, η οικειότητα και η αφοσίωση αποκτούν ιδαίτερη σημασία για μια φιλία. Οι φίλοι στην εφηβεία τείνουν να έχουν κοινές αντιλήψεις για τη σχολική επίδοση, την αντικοινωνική συμπεριφορά, τα ραντεβού ή το ποτό. Παρατηρείται επίσης ότι στο πλαίσιο των προσωπικών συζητήσεων με στενούς φίλους, οι έφηβοι προσδιορίζουν τον εαυτό τους και διερευνούν την ταυτότητά τους. Οι έφηβοι ταυτίζονται με τους φίλους τους όπως παλιότερα ταυτίζονταν με τους γονείς τους. Θεωρούν πολύ σημαντική την εικόνα που η παρέα τους δημιουργεί. Συχνά προσπαθούν να είναι απόλυτα όμοιοι με τους φίλους τους για να μη τους απορρίψουν. Όμως μια ομάδα λειτουργεί ακόμη καλύτερα όταν τα άτομα που την αποτελούν συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο μέσα από τις διαφορές τους.

Οι φιλίες των κοριτσιών κατά την εφηβεία έχουν συνήθως πυρετώδη και ζηλόφθονη ιδιότητα. Αυτό συμβαδίζει με την παραδοχή ότι τα κορίτσια εμφανίζουν αυξημένη ικανότητα να ανέχονται φίλους που διαφέρουν από τις ίδιες. Αντίθετα, οι φιλίες των αγοριών πιθανόν να είναι λιγότερο στενές από εκείνες των κοριτσιών, καθώς τα αγόρια τα απασχολεί περισσότερο η σχέση τους με την εξουσία από όσο τα κορίτσια. Για να αποκτήσουν και να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους από τους γονείς και τους άλλους ενήλικες τα αγόρια χρειάζονται τη συμμαχία μιας ομάδας φίλων. Η βασική διαφορά στις φιλίες μεταξύ των αγοριών και των κοριτσιών είναι ότι τα αγόρια δημιουργούν φιλίες στις οποίες η ευαισθησία προς τις ανάγκες επιτυγχάνονται μέσω των πράξεων και των ενεργειών και όχι μέσω των αμοιβαίων εκμυστηρεύσεων προσωπικών σκέψεων και συναισθημάτων που συμβαίνει συνήθως στα κορίτσια. Συγκεκριμένα, τα κορίτσια αναφέρουν ότι περιμένουν από τους φίλους τους να τα βοηθήσουν σε πιθανά προβλήματα, ενώ τα αγόρια θέλουν από τους φίλους τους να είναι συνεργάσιμοι, να μπορούν να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους και να μοιράζονται τα ενδιαφέροντά τους.

Οι στενές φιλίες κατά την εφηβική ηλικία έχουν θετική επίδραση στην κοινωνική ανάπτυξη και στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του εφήβου. Οι έφηβοι βλέπουν τους φίλους τους ως συμμάχους, κάτι το οποίο σχετίζεται με την κοινωνική τους αποδοχή -σημαντικό θέμα στη ζωή του εφήβου-.

Τελικά παρόλο που συνήθως τα αγόρια βγαίνουν και τα κορίτσια μιλούν στο τηλέφωνο η πραγματική φιλία μας δίνει τη δυνατότητα να εμπιστευτούμε, να δεσμευτούμε και να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι!

Πηγή: Γιώργος Δαρδάνος "Η ανάπτυξη των παιδιών'', Τυπωθητώ

Όταν οι λέξεις πληγώνουν...

Xθές ήταν η παγκόσμια ημέρα ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο και με αφορμή μια ομιλία που παρακολούθησα αποφάσισα η σημερινή ανάρτηση να αφορά στον εκφοβισμό μέσω διαδικτύου (Cyberbullying). Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα αναφερθεί στον σχολικό εκφοβισμό (bullying), μια μορφή βίας σωματικής ή ψυχολογικής. Το Cyberbullying είναι η ηλεκτρονική διαπόμπευση, οι απειλές και η ψυχολογική βία και διαφέρει από τον παραδοσιακό εκφοβισμό ως προς τον τρόπο άσκησής του. Επίσης, μια ακόμη σημαντική διαφορά μεταξύ του εκφοβισμού μέσω διαδικτύου με τον παραδοσιακό εκφοβισμό αφορά στη δυσαναλογία της δύναμης μεταξύ του θύτη και του θύματος. Για παράδειγμα, τα ηλεκτρονικά μέσα δεν απαιτούν δύναμη με την έννοια της φυσικής-σωματικής της μορφής. Ακόμη και ένα άτομο, μέσα στη μυστικότητα του δωματίου του, χωρίς ιδιαίτερες φυσικές ικανότητες, μπορεί να εκδηλώσει συμπεριφορές εκφοβισμού σε έναν απεριόριστο αριθμό θυμάτων, ακόμα και με λίγες διαδικτυακές επαφές.

Ο εκφοβισμός μέσω διαδικτύου αφορά σε οποιαδήποτε πράξη βίας, παρενόχλησης, επιθετικότητας και τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς που πραγματοποιείται μέσω internet.

Τι περιλαμβάνει ο εκφοβισμός μέσω διαδικτύου;

• Πειράγματα με στόχο τη διασκέδαση   
• Διάδοση άσχημων-προσβλητικών  φημών online 
• Αποστολή ανεπιθύμητων μηνυμάτων (υβριστικά-προσβλητικά) 
• Παρενόχληση 
• Δυσφήμηση σε τρίτους  (άλλους πλέον του θύματος)

Ο εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου μπορεί να είναι άμεσος ή έμμεσος εμπλέκοντας και άλλα άτομα που ενδεχομένως να μην γνωρίζουν καν το θύμα. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τον εκφοβισμό μέσω του Διαδικτύου είναι το Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο (email), τα Γραπτά Μηνύματα (Text Messaging),  οι Ιστότοποι Κοινωνικού Δικτύου (Social Networking Sites), τα Μέρη Συζητήσεως στο Διαδίκτυο (Chat Rooms), τα Blogs, τα Web Sites, ακόμα και τα διαδικτυακά παιχνίδια (Internet Gaming).

Σύμφωνα με τον επικεφαλή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και με τα στοιχεία της Γραμμής Βοήθειας 800 11 800 15 "ΥποΣΤΗΡΙΖΩ" του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου από τον Ιανουάριο 2011 έως και Ιούνιο 2012 πραγματοποιήθηκαν συνολικά 3635 αιτήματα. Χαρακτηριστικό είναι ένα παράδειγμα που δόθηκε στη δημοσιότητα απο το σώμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος που ανέφερε ότι μια 17χρονη μαθήτρια λυκείου έφθασε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, όταν διαπίστωσε ότι βίντεο και φωτογραφίες, από προσωπικές ερωτικές στιγμές έκαναν το «γύρο» του κόσμου, μέσω διαδικτύου. Με έκπληξη διαπίστωσαν ότι αυτός που κοινοποίησε τις προσωπικές της ερωτικές στιγμές στο Ιντερνέτ, ήταν κάποιος συμμαθητής της, που θέλησε με τον τρόπο αυτό να την εκδικηθεί, επειδή, όπως ομολόγησε, μισούσε τη 17χρονη για τις καλύτερες επιδόσεις που είχε στα μαθήματα από εκείνον. 

Κανόνες του έξυπνου surfer:

•  Μάθε τους γονείς σου ή μάθε από τους γονείς σου. Αρκετές φορές εσύ γνωρίζεις περισσότερα, τα οποία έχεις μάθει στο σχολείο και έχεις ήδη την εμπειρία. Μετέφερε τη γνώση σου και αφιέρωσε χρόνο με τους γονείς σου.
•  Αν φοβηθείς ή ενοχληθείς από κάποιον ή κάτι που είδες στο Διαδίκτυο μην ντραπείς να μιλήσεις αμέσως στους γονείς σου. Αυτοί μπορούν να σε καταλάβουν και να σε βοηθήσουν.
•  Το Διαδίκτυο είναι διασκεδαστικό αλλά κρύβει και πολλούς κινδύνους. Γι’ αυτό μην παραβείς ποτέ το βασικό κανόνα του να μη δίνεις σε αγνώστους προσωπικές πληροφορίες όπως ονόματα και διευθύνσεις
•  Δεν είναι έγκυρες όλες οι πληροφορίες στο Διαδίκτυο. Προέρχονται από πολλές πηγές. Να θυμάσαι να αντιμετωπίζεις με προσοχή την «πληροφορία» που βρήκες στο Διαδίκτυο.
•  Μη δίνεις τα προσωπικά σου στοιχεία. Πολλές ιστοσελίδες έχουν ερωτηματολόγια και διαγωνισμούς. Συζήτα πρώτα με τους γονείς σου αν είναι ασφαλή, πριν δώσεις τα στοιχεία σου. 
•  Ποτέ μην ξεχνάς ότι η ζωή είναι ωραία και εκτός Διαδικτύου. Η υπερβολική χρήση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα υγείας όπως παθήσεις στα μάτια, παχυσαρκία και κοινωνική απομόνωση. Βάλε το δικό σου όριο –μία ώρα την ημέρα το πολύ- και τήρησε το.  

Να μην ξεχνάμε:

 Δεν χρειάζεται να είσαι γδαρμένος ή χτυπημένος για να είσαι θύμα. Αυτή είναι και η διαφορά του cyberbullying. Οι χειρότερες πληγές είναι αυτές που δεν αφήνουν κανένα εξωτερικό και σωματικό σημάδι.

Εκφραστείτε ελεύθερα!

Το συναίσθημα του παιδιού μπορεί  να αποτελέσει πολύτιμη πληροφορία για το γονιό και τους εκπαιδευτικούς και η έκφρασή του ευκαιρία για μοίρασμα, άνοιγμα και διαπαιδαγώγηση. Μπορεί να το αξιοποιήσει για να έρθει πιο κοντά στο παιδί, αλλά και για να το εκπαιδεύσει σε κανόνες συμπεριφοράς.

Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι οι γονείς επιτρέπουν την έκφραση οποιουδήποτε θετικού ή ευχάριστου συναισθήματος, αλλά δυσκολεύονται στην έκφραση και τη διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων των παιδιών τους, όπως είναι ο θυμός, η ζήλεια, η λύπη, η αγωνία, το άγχος, η αγανάκτηση. Αυτά τους προκαλούν φόβο και κάποιες φορές και αμηχανία. Οι λόγοι είναι μπορεί να είναι πολλοί. Ίσως, επειδή τα συναισθήματα αυτά συνήθως τα συνοδεύει μια σύγκρουση, μια κρίση, ένα περιστατικό που δυσκολεύονται να το διαχειριστούν, ίσως γιατί ούτε κι εκείνοι είχαν την ευκαιρία να τα εκφράσουν στους δικούς τους γονείς και τους είναι άγνωστη επομένως και δύσκολη αυτή η διαδικασία, ίσως επειδή δεν γνωρίζουν πραγματικά πώς να διαχειριστούν τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών τους.

Η έκφραση όλων των συναισθημάτων και κυρίως των αρνητικών μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλά αν αξιοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο. Μπορεί να γίνει ευκαιρία για σωστή διαπαιδαγώγηση, για κοντινότητα και καλή σχέση και κυρίως να λειτουργήσει προληπτικά για την εκδήλωση διάφορων διαταραχών και συμπεριφορών (διαταραχών διατροφής, επιθετικότητας, εκρήξεων θυμού, ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, φοβιών, απομόνωσης κλπ).

Ένα παιδί μαθαίνει από τον κόσμο των μεγάλων 

Αν κάθε φορά που εκφράζει το θυμό του γίνεται κάτι κακό ή βλέπει ότι στεναχωρεί τους γονείς του, εκείνη τη στιγμή μαθαίνει ότι αυτό που κάνει δεν είναι καλό και θα προσπαθήσει να μην το ξανακάνει. Κάθε φορά που νοιώθει θυμό, ζήλεια ή αγανάκτηση θα θυμάται την έγινε την προηγούμενη φορά που το εξέφρασε και δεν θα το κάνει. Το αποτέλεσμα όμως δεν θα μείνει στη μη έκφραση ενός αρνητικού συναισθήματος, αλλά θα συνεχίσει. Αυτό που έχει καταγράψει είναι ότι κάθε φορά που νοιώθει κάτι «κακό» και μετά το εκφράζει γίνεται μια μικρή καταστροφή, που για τον δικό του κόσμο αυτή η καταστροφή είναι τεράστια και σημαντική. Εκείνη την ώρα το παιδί εκπαιδεύεται στο να παύει να νοιώθει κάποια από τα συναισθήματά του, γιατί δεν ξέρει τι να τα κάνει. Όταν σε έναν άνθρωπο δεν επιτρέπονται όλα τα συναισθήματα, αυτός ο άνθρωπος στερείται σε μεγάλο βαθμό την ελευθερία του. Και τότε το λόγο παίρνουν οι διάφορες διαταραχές, οι ανάρμοστες συμπεριφορές και τα ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Είναι σημαντικό να γίνει ξεκάθαρο, ότι η πλήρης αποδοχή των συναισθημάτων των παιδιών δεν σημαίνει αποδοχή όλων των συμπεριφορών. Το παιδί πρέπει να γνωρίζει και να κατανοεί σαφέστατα τις συνέπειες της κακής συμπεριφοράς. Όμως, πρέπει τα παιδιά – και οι γονείς – να αντιληφθούν ότι το να είναι θυμωμένα δε σημαίνει ότι έχουν κακό χαρακτήρα ή ότι μισούν το πρόσωπο με το οποίο έχουν θυμώσει. Τα παιδιά θεωρούν ότι η κακή διάθεση είναι συνώνυμη του κακού παιδιού. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το πρόβλημα δεν είναι τα συναισθήματα τους, αλλά η κακή συμπεριφορά τους.

Η συναισθηματική διαπαιδαγώγηση είναι μια τέχνη. Μια τέχνη που πρέπει να διδαχτεί κάθε παιδί. Η μόνη δυσκολία κάποιου να τη διδάξει έγκειται στο ότι μπορεί να μην την έχει διδαχτεί ο ίδιος. Πρέπει λοιπόν να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την ίδια ώρα που μας μαθαίνουν κι εκείνα…

 

Πηγή: www.kepsy.gr