02 Φεβρουαρίου 2013
Εκφραστείτε ελεύθερα!
Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι οι γονείς επιτρέπουν την
έκφραση οποιουδήποτε θετικού ή ευχάριστου συναισθήματος, αλλά
δυσκολεύονται στην έκφραση και τη διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων των παιδιών τους,
όπως είναι ο θυμός, η ζήλεια, η λύπη, η αγωνία, το άγχος, η αγανάκτηση.
Αυτά τους προκαλούν φόβο και κάποιες φορές και αμηχανία.
Οι λόγοι είναι μπορεί να είναι πολλοί. Ίσως, επειδή τα συναισθήματα αυτά συνήθως τα
συνοδεύει μια σύγκρουση, μια κρίση, ένα περιστατικό που δυσκολεύονται να
το διαχειριστούν, ίσως γιατί ούτε κι εκείνοι είχαν την ευκαιρία να τα
εκφράσουν στους δικούς τους γονείς και τους είναι άγνωστη επομένως και
δύσκολη αυτή η διαδικασία, ίσως επειδή δεν γνωρίζουν πραγματικά πώς να
διαχειριστούν τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών τους.
Αν κάθε φορά που εκφράζει το
θυμό του γίνεται κάτι κακό ή βλέπει ότι στεναχωρεί τους γονείς του,
εκείνη τη στιγμή μαθαίνει ότι αυτό που κάνει δεν είναι καλό και θα
προσπαθήσει να μην το ξανακάνει. Κάθε φορά που νοιώθει θυμό, ζήλεια ή
αγανάκτηση θα θυμάται την έγινε την προηγούμενη φορά που το εξέφρασε και
δεν θα το κάνει. Το αποτέλεσμα όμως δεν θα μείνει στη μη έκφραση ενός
αρνητικού συναισθήματος, αλλά θα συνεχίσει. Αυτό που έχει καταγράψει
είναι ότι κάθε φορά που νοιώθει κάτι «κακό» και μετά το εκφράζει γίνεται
μια μικρή καταστροφή, που για τον δικό του κόσμο αυτή η καταστροφή
είναι τεράστια και σημαντική. Εκείνη την ώρα το παιδί εκπαιδεύεται στο
να παύει να νοιώθει κάποια από τα συναισθήματά του, γιατί δεν ξέρει τι
να τα κάνει. Όταν σε έναν άνθρωπο δεν επιτρέπονται όλα τα συναισθήματα,
αυτός ο άνθρωπος στερείται σε μεγάλο βαθμό την ελευθερία του. Και τότε
το λόγο παίρνουν οι διάφορες διαταραχές, οι ανάρμοστες συμπεριφορές και
τα ψυχοσωματικά συμπτώματα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ωραίο και χρήσιμο άρθρο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολυ!!
ΑπάντησηΔιαγραφή